این پژوهش با هدف کاوش فرایند تکوین منجیگرایی سازمانی در بخش دولتی با استفاده از رهیافت مدلیابی ساختاری تفسیری انجام شد. بدین منظور، پس از مطالعة پیشینة پژوهش و شناسایی مؤلفههای معرف پدیدة مورد مطالعه، پرسشنامة ماتریسی روابط مؤلفهها تدوین و میان 15 نفر از استادان مدیریت، به عنوان خبرگان منتخب، با روش نمونهگیری مفهوم، توزیع شد. بر اساس یافتههای پژوهش، چنین دریافت شد که بافتار شرنگآلود سازمان در سه سطح (فردی و مدیریتی در سطح اول، بینفردی در سطح دوم، سازمانی و منابع فیزیکی در سطح سوم)، با تأثیر بر عدم اجابت نیازهای اساسی اعضای سازمان، بنیادیترین محرک گرایش به منجی در سازمان محسوب میشود. از برهمکنش نیازهای اجابتنشدة اعضای سازمان و ادراک وجود منجی نزد آنهاـ که خود تابعی از وجود صالحان مصلح در سازمان استـ دیالکتیک ناکامی و امید شکل میگیرد که نتیجة آن انتظار فعالانة ظهور منجی است. چنین انتظاری به ائتلاف منجیگرایان و انتخاب رهبری به عنوان مصلح جزء و در سطحی بالاتر به ارتقای مادی و معنوی منجیگرایان و نیز به دست گرفتن ابتکار عمل در سازمان توسط ایشان میانجامد.