توجه به همسو سازی نسبی اهداف فردی و سازمانی ایجاب می‌کند تا این واقعیت در نظر گرفته شود که به دلایل متعدد، گاهی بین اهداف فرد و اهداف سازمان برخورد و کشمکش ایجاد می‌گردد. این دو می‌توانند گاهاً در تضاد باشند و بنابراین یکی از مشکلات عمده‌ای که مدیریت با آن روبرو می‌باشد یافتن ابزار و وسایلی در جهت به سازش کشیدن آنان است. در این مقاله تلاش می‌گردد تا عوامل مؤثر بر همسوسازی نسبی اهداف فردی و سازمانی مورد بررسی گیرد. در این راستا کلیه عوامل در قالب هفت شاخص: مدیریت بر مبنای ارزش؛ معنویت در محیط کاری؛ شفافیت، نظام انگیزشی پرداخت؛ نظارت و کنترل؛ عدم اطمینان محیطی؛ و مدیریت مشارکتی مطرح گردیده است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- پیمایشی می‌باشد و جامعه آماری را کارکنان شاغل در شرکت طرح و اندیشه بهساز ملت تشکیل می‌دهد. نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که کلیه عوامل ذکر شده در همسوسازی نسبی اهداف فردی و سازمانی از اهمیت قابل توجهی برخوردار هستند و بین آنان رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد.
