The Relationship between Developmental Leadership and Organizational Excellence in ACECR

Document Type : Research Article

Authors

1 MSc Management Development, Institute for Humanities and Social Studies, Academic Center of Education, Culture and Research (ACECR), Tehran, Iran

2 Assistant Professor, Islamic Azad University, Tehran, Iran

3 Public Relations Expert, Academic Center of Education, Culture and Research (ACECR), Tehran, Iran

Abstract

The purpose of this study, to investigate the relationship between leadership styles and organizational elevation (EFQM) in ACECR (Academic Center of Education, Culture and Research) that the sample consisted of 117 middle and top managers of ACECR were selected in census. According to the purpose of research and research tools, the questionnaires were multifactorial leadership questionnaire (MLQ) and EFQM excellence model. The reliability of the questionnaire survey about the leadership style of the managers of ACECR was calculated .66 and also the reliability levels of questionnaire on organizational excellence was .87. Description and statistical inference in line with the hypothesis of research – the relationship between the developmental leadership style and organizational elevation (EFQM) in ACECR, the correlation the Spearman correlation is used. The results have shown that the developmental leadership style with excellence in ACECR there is a significant relationship.
 
 
 
 

Keywords

Main Subjects


  1. اله­نادری، عزت ا... ؛ سیف­نراقی، مریم (1377). روش­های تحقیق و چگونگی ارزشیابی آن در علوم رفتاری. تهران، دفتر تحقیقات و انتشارات بدر.
  2. امیران، حیدر (1383). راهنمای گام به گام سرآمدی سازمانی بر اساس مدل­های EFQM/INQA. تهران، انتشارات مشاورین کیفیت­ساز.
  3. انصاری، محمداسماعیل؛ تیموری، هادی (1385). «مدیریت تحول». ماهنامة تدبیر، دورة 18، شمارة 189، صفحه 70.
  4. بیکاس، سی سانیال (1377). «تحول در سیاست‌گذاری و اعمال مدیریت در آموزش عالی». ترجمة داوود حاتمی، فصل‌نامة پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، دورة ششم، شماره‌های اول و دوم، صفحه 12.
  5. بیک­زاده، جعفر؛ علی­زاده، جبرائیل (1388). «ارزیابی عملکرد سازمان با استفاده از مدل تعالی سازمانی EFQM». نشریة کار و جامعه، شمارة 112، صفحات 57-50.
  6. سیدجوادین، سیدرضا (1383). مدیریت رفتار سازمانی. تهران، انتشارات نگاه دانش.
  7. حقیقی، محمدعلی (1388). مدیریت رفتار سازمانی. تهران، انتشارات ترمه.
  8. ­خداداد، حمید (1384). تعیین اثربخشی فعالیت­های ورزشی فوق‌برنامة دانشگاه­های تهران و ارائة الگوی اثربخش. پایان­نامه دکتری، دانشگاه تربیت مدرس.
  9. ریاحی، بهروز (1384). نظریة نوین مدیریت کیفیت جامع در بخش دولتی ایران. تهران، انتشارات مرکز آموزش و تحقیقات صنعتی ایران.
  10. کیا، منوچهر (1373). تئوری­های مدیریت و مدل­های سازمانی. تهران، شرکت تعاونی خدمات و انتشارات علوم مدیریت.
  11. مصدق­راد، علی­محمد (1381). کلیات مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی. تهران، انتشارات دیباگران.
  12. گریفین، مورهد (1389). رفتار سازمانی. ترجمة سیدمهدی الوانی و غلامرضا معمارزاده، تهران، انتشارات مروارید.
  13. مه­پیکر، محمدرضا (1382). تعالی سازمانی و جوایز کیفیت. مشهد، نشر سنبله.
  14. هرسی، پل (1375). مدیریت رفتار سازمانی. ترجمة قاسم کبیری، تهران، نشر قلم.

 

  1. Bass, B.; Avolio, B. (1995). Multifactor leadership questionnaire. Binghamton University, Center for Leadership Studies.
  2. Bass, B.; Riggo, R. (2012). Transformational leadership. Psychology Press.
  3. Dubas, Kh. (2004). “A test of the efqm excellence model of TQM”. Proceeding of the Academy of Marketing Studies, 10(2).
  4. Kessler, T. (1994). “The relationship between transformational laissez faire leadership behavior and job satisfaction in research environment”. Dissertation Abstract International, 54(9).
  5. Magliocca, L. A.; Christakis, A. N. (2001). “Creating transforming leadership for organizational change: The CogniScope System approach. System Research and Behavioral Science, 18, 259-264.
  6. Manning, G.; Curtis, M. K. (2003). The Art of leadership. New York, McGraw –Hill Higher Education.
  7. Sun Juan, S. P. “Team building: A leadership strategy. Journal of Philipp Dent Asoka, 50(1), 49-55.

Spillane, J. (2012). Distributed leadership. San fran cisco, Publisher Wiley