Typology of Employees’ Subjectivities in Public Organizations about Training: Research Based on Q Method

Document Type : Research Article

Authors

1 Ph.D. Student, Faculty of Management and Accounting, College of Farabi, University of Tehran, Tehran, Iran

2 Assistant Professor, College of Farabi, University of Tehran, University of Tehran, Iran

Abstract

Having competence employees has been considered as a competitive advantage by a lot of successful companies. Therefore, they expend a lot of money for employment, preservation and promotion of their personnel. One of the most important methods for achieving this goal is training people constantly to make them familiar with new work methods and procedures and encourage them to create new methods. The object of this paper is diagnosing perceptions and subjectivities of public organizations’ employees about training. Therefore, the research uses Q research method. The results of factor analysis determine three types of subjectivities in Public organizations. One group is named enthusiasts, another named profiteers and last group named critics. This research has been done in Iran Power Development Company (IPDC) that is a public organization.
 
 
 

Keywords

Main Subjects

References

  1. آهنچیان، محمدرضا و ظهور پرونده، وجیهه (1389). راهکارهای ارتقای اثربخشی دوره‌های آموزشی در سازمان‌ها. اندیشه‌های نوین تربیتی، دورة 6، شمارة 1، صفحات 126- 95.
  2. اکبری عمروآبادی، احمدرضا و رجائی­پور، سعید (1389). تأثیر شیوه­های مختلف تدریس در افزایش کیفیت دوره‌های آموزش ضمن خدمت دبیران شیمی دورة متوسطه. پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، دورة 20، شمارة 25، صفحات 100- 81.
  3. جمشیدیان، مهدی و رضایی، اکبر (1383). آموزش ضمن خدمت و آثار آن بر افزایش کارایی نیروی انسانی در بخش دولتی. فصل‌نامة پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان، شمارة 9، صفحات 84-75.
  4. حسن زهرائی، روشنک، صالحی، شایسته، احسان­پور، سهیلا، آتش‌سخن، گیتی و حسن‌زاده، اکبر (1384). «بررسی استانداردهای بین­المللی برنامه‌ریزی آموزشی و ارزشیابی بالینی و بیان و مقایسة دیدگاه­های اساتید و دانشجویان در این خصوص. آموزش در علوم پزشکی (ویژه‌نامة هفتمین همایش کشوری آموزش پزشکی)، دورة 5، شمارة پیوست چهاردهم.
  5. خنیفر، حسین، جندقی، غلامرضا و عبدالحسینی، بیتا (1386). شناسایی و تدوین استانداردهای علمی عملکردی مدیران آموزشی مدارس متوسطة شهر تهران و ارائة الگوی مناسب. روان‌شناسی و علوم تربیتی، دورة 37، شمارة 4، صفحات 140- 117.
  6. خوشگویان‌­فرد، علیرضا (1386). روش‌شناسی کیو. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
  7. دانایی­فرد، حسن، حسینی، سید یعقوب و شیخها، روزبه (1392). روش­شناسی کیو: شالوده­های نظری و چارچوب انجام پژوهش. تهران: انتشارات صفار.
  8. دانایی­فرد، حسن، کردنائیج، ‌اسداله و ‌لاجوردی، سمانه (1390). ارتقای ظرفیت خط‌مشی­گذاری کشور: گونه­شناسی نقش کانون‌های تفکر. مدیریت دولتی، دورة 3 ، شمارة 6 ، صفحات 78-55.
  9. رزقی شیرسوار،‌ هادی و پیراینده، ‌پانته­آ (1390). بررسی نگرش اعضای هیئت علمی نسبت به فرهنگ پژوهش در آموزش عالی کشور. پژوهش‌نامة علوم اجتماعی، شمارة 87، صفحات 68-45.
  10. شاه‌محمدی، غلامرضا، محمدی مقدم، یوسف و عنایتی، علی (1389). بررسی نقش فناوری اطلاعات در بهبود آموزش دانشگاه علوم انتظامی. مطالعات مدیریت انتظامی، سال 5؛ شمارة 2، صفحات 250-228.
  11. عباسی،‌ ابراهیم و رشیدی، عزیز (1391). «بررسی تأثیر اجرای دوره‌های آموزشی بر عملکرد کارکنان سازمان تأمین اجتماعی». فرایند مدیریت و توسعه، دورة 25، شمارة 81، صفحات 144- 121.
  12. فرامرز قراملکی،‌ احد و حسینی، ‌سیده مریم (1391). کارایی و اثربخشی در برنامه‌های اخلاق در سازمان. پژوهش‌نامة اخلاق، سال 5، شمارة 17، صفحات 26- 7.
  13. فضایلی، ‌احمد و غیاثوند، غلامرضا (1385). بررسی اثربخشی آموزش‌های ضمن خدمت دورة آموزش عالی اداری. مصباح، سال 15، شمارة 62، صفحات 68- 37.
  14. لطفی، سجاد (1392). گونه­شناسی ذهنیت‌های خط‌مشی­گذاران و مجریان دربارة مدیریت مواجهه با بدحجابی در ایران. پایان‌­نامه دکتری. تهران، دانشگاه امام صادق (ع).
  15. معتمدی‌­نیا،‌ زهره، ‌پاپ‌زن، ‌عبدالحمید، مهدی‌زاده، ‌حسین و ناصری‌راد، ‌هوشنگ (1392). تأثیر ابعاد دوره‌های آموزش ضمن خدمت بر حل مسائل سازمانی. مجلة پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، ‌شمارة 3، صفحات 118- 107.
  16. میرزامحمدی،‌ محمدحسن و قاضی‌زاده، مصطفی (1387). بررسی نگرش معلمان در زمینة عوامل مؤثر بر گرایش آن‌ها به تحصیل در دوره‌های آموزش ضمن خدمت. پژوهش‌نامة علوم تربیتی، شمارة 14، صفحات 208- 193.
  17. نیکوکار، غلامرضا، سجادی‌پناه، علی، رایج، حمزه و سجادی‌پناه، مجید (1388). طراحی الگوی سنجش کارایی و اثربخشی مراکز آموزش عالی نظامی. مدیریت دولتی، دورة 1، شمارة 3، صفحات 174-155.
  18. یدالهی فارسی،‌ جهانگیر و رضوی، سید مصطفی (1391). نقش سرمایة اجتماعی و سرمایة انسانی در کارآفرینی جوانان در روستاهای بخش کربال. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، شمارة 79، صفحات 115- 103.

19. Carey, Ch. & Matlay, H. (2010). Creative disciplines education: a model for assessing ideas in entrepreneurship education?. Emerald Group Publishing Limited, 52, 694-709.

20. Chandler, G. & Hanks, S. (1998). An Examination of the Substitutability of Founders Human and Financial Capital in Emerging Business Ventures. Journal of Business Venturing, 13(5), 353-369.

21. Chenari, M. (2008). Socratic Method as a Strategy for Civic Education. Journal of Educational Innovations, 7(27), 137-154.

22. Chuang, Y.C. (1999). The role of human capital in economic development: evidence from Taiwan. Asian Economic Journal, 13(2).

23. Coogan, J. & Herrington, N. (2011). Q methodology: an overview, Journal of Research in Secondary Teacher Education, 1(2).

24. Dehghani, S., Gharooni, A. & Arabzadeh, A. (2013). Staff empowerment, entrepreneurial behaviors and organizational efficiency in iranian headquarter education”, 2nd World Conference on Business, Economics and Management-WCBEM. Published by Elsevier Ltd. Selection and peer review under responsibility of Organizing Committee of BEM.

25. Estaki, A., Amiri, Sh., Moghtadaie, M. & Latifi, Z. (2014). Effectiveness of Educational Program Based on Always Method on Bullying Boys’ Social Pleasant Behaviors. Clinical Psychology & Personality (Daneshvar Raftar), 20(9), pp. 65-74.

26. Judge, W.Q. & Blocker, C.P. (2008). Organizational capacity for change and strategic ambidexterity: Flying the plane while rewiring it. European Journal of Marketing, 42(9/10), 915-926.

27. Kaya, V.H. & Altuk, Y.G. (2012). The views concerning in-service teacher education courses in Science teachers’ professional development. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 600 – 604.

28. Lipgar, M.R. (1999). An empirical probe of subjective probability notions, guessing behavior, and personality correlates. 25th Anniversary Annual Convention Chicago, May, 26-30.

29. Mehrmohammadi, M. (2013). teacher educational curriculum and its collaborative implementation model: a transformative strategy for teacher education in Iran”, Journal of Theory and Practice in Curriculum, 1(1), 5-26.

30. Movahedi, Y., Kariminezhad, K., Hashemi Nosratabadi, T. & Movahedi, M. (2014). the effectiveness of an educational model based on spirituality on improving the components of life quality in night school students. Ravanshenasi va Din, 7(1).

31. Pnina, S. (2009). Using Q method in qualitative research., International Journal of Qualitative Method, 8(1), 93-97.

32. Parsa Yekta, Z., & Nikbakht Naserabadi, A.R. (2004). Concept Mapping as an Educational Strategy to Promote Meaningful Learning. Journal of Medical Education, 5(2), 47-50.

33. Robbins, S.P. & Judge, T.A. (2009). Organizational behavior. (13th ed.). Pearson, Prentice Hall.

34. Samwel Mwasalwiba, E. (2010). Entrepreneurship education: a review of its objectives, teaching methods, and impact indicator. Education+Training, 52(1), 20-47.

35. Stephenson, W. (1953). The study of behavior: Q technique and its methodology. Chicago: University of Chicago press.

36. Warts, K. (2005). A guide to human capital theory: retrieved from human capital theory. Available at http://humancapitaltheory.com.

37. Watts, S. & Stenner, P. (2005). Doing Q methodology. Qualitative Research in Psychology, 2, 67-91.

38. Yildizlar, M. & Kargi, E. (2010). Preschool teachers’ expectations and evaluations on the effects of in-service teacher education in the Turkish Republic of Northern Cyprus. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 1951–1954.

Organizational Culture Management
Volume 14, Issue 3
October 2016
Pages 721-744

Files

Share

How to cite

Statistics