کارکنان شاغل در آرامستان‌ها به دلیل مواجهه هر روزه با مسئلة مرگ، آسیبهای روانی، اجتماعی و جسمی غیرقابل انکاری متحمل می‌شوند و فرسودگی شغلی از جمله پیامد‌های آن است. این پژوهش در صدد است به توضیح این مسئله در بین کارمنان شاغل در آرامستان بپردازد و آرامستان باغ رضوان اصفهان به عنوان محیط مورد مطالعه انتخاب و بررسی کرده است.
پژوهش حاضر به روش ترکیبی و مبتنی بر طرح تبیینی متوالی انجام شده است. جامعه آماری شامل 136 کارمند شاغل در آرامستان باغ رضوان اصفهان است. در بخش کمی تمامی کارکنان مورد پیمایش قرار گرفتند. در بخش کیفی 15 مشارکت‌کننده به شیوة هدفمند از بین کارکنانی که بیشترین میزان فرسودگی شغلی را داشتند برای مصاحبه انتخاب شدند.
یافته‌ها بیانگر آن است که کارکنان آرامستان باغ رضوان بیشتر از بعد کفایت شخصی، احساس فرسودگی می‌کنند و استرس شغلی نسبت به سایر متغیرهای بررسی شده بیشترین میزان ارتباط را با فرسودگی شغلی کارکنان دارد. همچنین دلایل فرسودگی شغلی کارکنان آرامستان باغ رضوان را می‌توان در قالب مضامین «برچسب خوردن و طردشدگی، ماتم تلمبار شده، طرد هویت شغلی، بدبینی و بی‌اعتمادی، رو در رویی با مرگ، کشمکش در مزایای شغلی و میراث معیشتی از دست‌رفته» برساخت کرد.
