تحلیل و سنجش ریسک‌های منابع انسانی با به‌کارگیری تکنیک‌های دیمتل فازی و مشابهت فازی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری، دانشکدة مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 استاد، دانشکدة مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 دانشیار، دانشکدة علوم اجتماعی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران

چکیده

علی‌رغم توجه فزاینده به حوزة تحقیقاتی منابع انسانی با عنوان سرمایه‌های مولد ارزش، مدیریت ریسک‌های مرتبط با آن به‌طور نظام‌مند بررسی نشده است. در پژوهش حاضر رویکردی کمّی به‌منظور تحلیل و سنجش ریسک‌های منابع انسانی اتخاذ شده است. در گام نخست، ابعاد چندگانة ریسک‌های منابع انسانی و مؤلفه‌های این ابعاد از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با خبرگان منابع انسانی یکی از سازمان‌های مطرح در صنعت برق کشور شناسایی شدند. در گام بعدی، پنج شاخص به‌منظور تحلیل این ریسک‌ها معرفی شد و روابط متقابل علّی و معلولی میان ریسک‌های منابع انسانی به‌عنوان یکی از این شاخص‌های تحلیل، با به‌کارگیری تکنیک دیمتل فازی شناسایی شد. در گام نهایی نیز سطوح تخمینی ریسک‌ها با توجه به شاخص‌های تحلیل مقایسه شده و ریسک‌های منابع انسانی با توجه به این پنج شاخص و با تکنیک مشابهت فازی رتبه‌بندی شد. نتایج تحقیق نشان داد ریسک‌های عملیاتی منابع انسانی بیشترین مجموع تأثیرگذاری و تأثیرپذیری را در شبکة ارتباطات متقابل میان ریسک‌ها دارند و نسبت به سایر حوزه‌های اصلی چهارگانة ریسک‌های منابع انسانی از بالاترین اولویت با توجه به شاخص‌های تحلیل برخوردارند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

  1. قلی‌پور، آرین و ابراهیمی، الهام (1394). مدیریت ریسک منابع انسانی. تهران: نشر کتاب مهربان.
    1. AS/NZ 4360:1999. (1999). Risk management. Strathfield: Standards Association of Australia.
    2. Aven, T., & Renn, O. (2010). Risk management and governance: Concepts, guidelines and applications. Berlin: Springer-Verlag.
    3. Bernstein, P. (1996). Against the Gods: The remarkable story of risk. New York: John Wiley & Sons.
    4. Cascio, W. (2012). Be a ringmaster of risk. HR Magazine, 38-43.
    5. Cascio, W., & Boudreau, J. (2014). HR strategy: Optimizing risks, optimizing rewards. Journal of Organizational Effectiveness: People and Performance, 1(1), 77-97.
    6. Clardy, A. (2004). Toward an HRD auditing protocol: Assessing HRD risk management practices. Human Resource Development Review, 3, 124-150.
    7. Deng, H. (2007). A Similarity-Based Approach to Ranking Multicriteria Alternatives. ICIC 2007, LNAI 4682 (pp.253-262). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag.
    8. Ernst & Young. (2008). 2008 Global Human Resources (HR) risk: from the danger zone to the value zone. London: EY.
    9. Ernst & Young. (2013). Navigating today’s complex business risks- Europe, Middle East, India and Africa fraud survey 2013. London: EY.
    10. ISO 31000. (2009). Risk management principles and guidelines. Geneva: International Standard Organization.
    11. ISO 31010. (2009). Risk management — Risk assessment techniques. Geneva: International Standard Organization.
    12. Jeng, D. F., & Tzeng, G. H. (2012). Social influence on the use of Clinical Decision Support Systems: Revisiting the Unified Theory of Acceptance and Use of Technology by the fuzzy DEMATEL technique. Computers & Industrial Engineering, 62, 819–828.
    13. Kedar, B. (1970). Again: Arabic Risq, Medieval Latin Riscum. Centro Italiano Di Studi Sull Alto Medioevo, Spoleto: Studi Medievali.
    14. Kupi, E., Ilomäki, S. K., Talja, H., Lönnqvist, A., & Sillanpää, V. (2008). Risk management of intangible assets – risks and risk management practices in companies. Finland: VTT Working.
    15. Lee, S. H. (2010). Using fuzzy AHP to develop intellectual capital evaluation model for assessing their performance contribution in a university. Expert Systems with Applications, 37, 4941–4947.
    16. Li, Y., & Zhang, X. (2014). Research on the innovative talent management based on risk management theory. Journal of Chemical and Pharmaceutical Research, 6(4), 413-419.
    17. Mäenpää, I., & Voutilainen, R. (2012). Insurances for human capital risk management in SMEs. knowledge management systems, 42(1), 52-66.
    18. Merna, T., & Al-Thani, F. (2005). Corporate risk management: An organisational perspective. England: John Wiley & Sons .
    19. Meyer, M., Roodt, G., & Robbins, M. (2011). Human resources risk management: Governing people risks for improved performance. SA Journal of Human Resource Management, 9(1), 310-321.
    20. Mohammed, M. (2007). Managing risk: A case study of a non-government organization that provides long term cares and support services for people with mental, intellectual and physical disabilities. New Zealand: Doctoral Dissertation, Massey University.
    21. Mousavi, A., Nordin, M., Othman, Z., & Sulaiman, R. (2011). A Method for human resource risk management in mobile workforce brokering systems. American Journal of Applied Sciences, 8(12), 1287-1294.
    22. Pandey, B. (2013). Understanding of occupational health and safety risks and participatory practices in small businesses. Doctoral Dissertation, Massey University.
    23. Paul, C., & Mitlacher, L. (2008). Expanding risk management systems:human resources and German banks. Strategic Change, 17, 21–33.
    24. Pfeffer, J. (1994). Competitive advantage through people. Boston, MA.: Harvard Business School Press.
    25. Rotărescu, E. (2011). The management of risk in the training of the human resources. Doctoral Dissertation, University of Sibiu.
    26. Stam, C. (2009). Intellectual liabilities: lessons from The decline and fall of the Roman Empire. VINE: The Journal of Information and Knowledge Management Systems, 39(1), 92-104.
    27. Stevens, J. (2006). Managing risk: The HR contribution. London: Routledge.
    28. Svetlozar, T., Stoyan, V., & Frank, J. (2011). A probability metrics approach to financial risk measures. London: John Wiley & Sons.
    29. Wang, X., Wang, H., Wang, H., Zhang, L., & Cao, X. (2011). Constructing a decision support system for management of employee turnover risk. Inf Technol Manag, 12, 187–196.
    30. Young, M., & Hexter, E. (2011). Managing human capital risk. New York: The Conference Board.
مجله علمی
دوره 15، شماره 1
فروردین 1396
صفحه 1-23

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار