شناسایی پیشران‌های مؤثر در برنامه‌ریزی فرهنگی دانشگاه با رویکرد مدل‌سازی ساختاری- تفسیری و بررسی آنها در فقه امامیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی گروه فقه و حقوق اسلامی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

2 دانشجوی دکتری آینده‌پژوهی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران

3 دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران

10.22059/jomc.2025.389782.1008769

چکیده

هدف: انتظارات فرهنگی از دانشگاه و لزوم برنامه‌ریزی مطلوب فرهنگی موجب شده تا پژوهش حاضر با هدف تبیین و مدلسازی پیشران‌های شکل‌دهنده برنامه‌ریزی فرهنگی دانشگاه از طریق تحلیل مضمون و مدلسازی ساختاری-تفسیری منطبق بر مبانی فقهی امامیه انجام شود.

روش پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف اکتشافی و از لحاظ جهت‌گیری کاربردی است. نوع پژوهش نیز آمیخته اکتشافی است و از طریق تحلیل مضمون در بخش کیفی و مدل‌سازی ساختاری تفسیری در بخش کمّی انجام شده است. شیوه جمع‌آوری داده‌ها در بخش کیفی از مطالعات اسنادی شامل دستورالعمل‌های سیاستی حوزه فرهنگی دانشگاه و در بخش کمّی از پرسشنامه استاندارد مقایسات زوجی بهره‌برداری شده است. اعتبار داده‌ها در بخش کیفی با استفاده از ضریب کاپای کوهن (بالاتر از 70/0) تأیید گردید. جامعه نظری پژوهش برای تکمیل پرسشنامه، خبرگان و صاحب‌‌نظران حوزه برنامه‌ریزی فرهنگی شامل اساتید، معاونان و مدیران فرهنگی دانشگاه‌های دولتی می‌باشند که 20 نفر بر اساس ویژگی‌هایی نظیر سابقه کاری و آشنایی با مفاهیم کلیدی به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تحلیل داده‌ها در بخش کیفی با نرم‌افزار اطلس تی‌آی و در بخش کمّی با اکسل انجام شد.

یافته‌ها: یافته‌های بخش کیفی نشان می‌دهد که 85 مضمون پایه و 11 مضمون سازنده شکل‌دهنده مضمون فراگیر برنامه‌ریزی فرهنگی دانشگاه می‌باشند. در بخش کمّی نیز تمام پیشران‌ها از قبیل استعدادپروری، اعتمادآفرینی، هم‌اندیشی، همبستگی و مشارکت در یک سطح قرار دارند و دارای قدرت نفوذ و وابستگی بالایی هستند.

نتیجه‌گیری: شناخت و تحلیل این پیشران‌های کلیدی توسط مسئولان دانشگاه می‌تواند به ارتقاء بهره‌وری در برنامه‌ریزی فرهنگی کمک کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات