تبیین راهکارهای ارتقای صنعت گردشگری جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، دانشکدة اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، ایران

2 استاد، دانشکدة مدیریت و حسابداری ، پردیس فارابی دانشگاه تهران، ایران

چکیده

کشور ایران به دلیل داشتن جاذبه‌ها و مقاصد بی‌بدیل، استعداد بسیار زیادی در استفاده از مزایا و منافع صنعت گردشگری دارد. اما بر اساس آمار سازمان‌های بین‌المللی و ملی، صنعت گردشگری کشور وضعیتی مطلوب ندارد و از قابلیت‌ها و پتانسیل کشور در این زمینه استفادة مطلوبی نمی‌شود. از این رو این مقاله با به‌کارگیری روش تحقیق آمیختة اکتشافی و با به‌کارگیری روش تحلیل محتوای کیفی در بخش کیفی و روش پیمایشی، و با به‌کارگیری نرم‌افزارهای  SPSSو LISREL در بخش کمی راهکارهای ارتقای صنعت گردشگری را بررسی کرده است و پس از دستیابی به کفایت نظری در مصاحبه با خبرگان صنعت و اجرای روش تحلیل محتوای کیفی بر مصاحبه‌ها، پرسشنامه توزیع کرده است و در پایان، به 15 راهکار ارتقای صنعت در دو دسته راهکارهای مرتبط با صنعت و راهکارهای مرتبط با دولت دست یافته و بر اساس آن، مدل راهکارهای ارتقای صنعت گردشگری کشور را طراحی کرده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


  1.  

    1. ارمغان، سیمین (1386). گردشگری و نقش آن در جغرافیا. اسلام شهر، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی اسلام شهر.
    2. بازرگان، عباس (1378). مقدمه‌ای بر روش‌های تحقیق کیفی و آمیخته؛ رویکردهای متداول در علوم رفتاری. چاپ اول، تهران، دیدار.
    3. تقوی، مهدی؛  قلی‌پور سلیمانی، علی (1388). «عوامل مؤثر بر رشد صنعت گردشگری ایران». پژوهش‌نامة اقتصادی، سال نهم، شمارة سوم، صفحات 172-157.
    4. شجاعی، منوچهر؛ نوری، نورالدین (1386). «بررسی سیاست‌های دولت در صنعت گردشگری و ارائة الگوی پایدار توسعة صنعت گردشگری». دانش مدیریت، سال20، شمارة 78، صفحات 90-63.
    5. رحیم‌پور، علی (1387). «مطالعه و بررسی جایگاه صنعت گردشگری ایران در بازار تجارت بین‌المللی گردشگری». فصلنامة جغرافیای انسانی، سال اول، شمارة اول، صفحات
    6. صدر ممتاز، ناصر؛ آقارحیمی، زهرا (1389). «صنعت گردشگری پزشکی در ایران: راهکارهایی برای توسعه». مدیریت اطلاعات سلامت، شمارة 7 (ویژه‌نامه)، صفحات 524-516.
    7. کارگر، بهمن (1386). توسعة شهرنشینی و صنعت گردشگری در ایران (از مفهوم تا راهکار). چاپ اول، تهران، انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح.
    8. محسنی، رضاعلی (1388). «گردشگری پایدار در ایران: چالش‌ها و راهکارها». مجلة فضای جغرافیایی، شمارة 28، صفحات171- 149.
    9. مدهوشی، مهرداد؛ ناصرپور، نادر (1382). «ارزیابی موانع توسعة صنعت گردشگری در استان لرستان». پژوهش‌نامة بازرگانی، سال هفتم، شمارة 28، صفحات58-25.
    10. مدهوشی، مهرداد؛ نیازی، عیسی (1389). «بررسی و تبیین توسعة صنعت گردشگری در استان گلستان». دانش و توسعه، سال هفدهم، شمارة30، صفحات162-135.
    11. Elo, S.; Kynga¨s, H. (2008). “The qualitative content analysis process”. Journal of Advanced Nursing, 62(1), 107–115.
    12. Given, L. M. (2008). The Sage encyclopedia of qualitative research methods. Los Angeles, London, SAGE.
    13. Hall, Michael; Lew, Alan (2009). Understanding and managing tourism impacts: an integrated approach. Routledge
      1. Hsieh, H. F.; Shannon, S. E. (2005). “Three approaches to qualitative content analysis”. Qualitative Health Research, 15(9), 1277-1288.
      2. Ingram, H. (1997). Clusters and gaps in hospitality and tourism research. in Teare, R. and Bowen, J. (Eds), New Direction in Hospitality and Tourism: An Essential Resource, Cassell, London
      3. Jafari, Jafar (2003). “Research and scholarship: The basis of tourism education“. Journal of tourism studies, 14(1:6)
        1. Mayring, P. (2000). “Qualitative content analysis”. Forum: Qualitative Social Research,1(2). Retrieved July 28, 2008, from http://217.160.35.246/fqs-texte/2-00/2-00mayring-e.pdf.
        2. Walker, John; Walker, Josielyn (2011). Tourism concepts and practices. Prentice Hall
        3. WTTC(a): Travel & Tourism 2011; http://wttc.org/site_media/uploads/downloads/traveltourism2011.pdf