اگر بحران را زمان «خطر» یا «نگرانی» تعریف کرده و آن را وضعیتی بدانیم که خارج شدن از آن مشکل است، بدون تردید فضای دهه 60 هجری قمری از بحرانیترین برهههای تاریخ است و مدیریت این بحران، مدل و برنامه جامعی میطلبید که در آن بهترین بینشها و روشهای اداره و کنترل بحران لحاظ میشد که ما این برنامه را راهبردشناسی مدیریت بحران مینامیم. بدیهی است در این برنامه ابتدا باید موارد بحران شناسایی و سپس، با ترسیم اهداف مورد نظر، شیوهها و رویکردهای مقتضی اتخاذ شود. از مهمترین بحرانهای آن عصر میتوان به 1) بحران معرفتی و عقیدتی؛ 2) بحران رفتاری و اخلاقی و 3) بحران روحی و روانی اشاره نمود. از سوی دیگر، در سیره زینب کبری سلام الله علیها، سه رویکرد راهبردی، قابل استنباط و استخراج است که بحرانهای پیش گفته را هدف قرار داده است: 1)رویکرد تخریبی و تحقیری با هدف رسوایی یزیدیان و بنی امیه؛ 2) رویکرد تنذیری و تنبیهی با هدف بیداری مردم و تثبیت و تبیین ماهیت قیام حسین(ع)؛ 3)رویکرد تسکینی و دفاعی با هدف کاهش آلام روحی و روانی و حفاظت از قافله حسینی. همچنین، این مقاله به عوامل بنیادین مدیریت بحران در سیره زینب کبری از چهار حیث 1)مبدأ شناختی 2)هستی شناختی 3)راهکار شناختی 4)شخصیت شناختی اشاره نموده است.
پوررستمی, حامد. (1392). راهبردشناسی مدیریت بحران در سیره زینب کبری(علیهاالسلام). مجله علمی "مدیریت فرهنگ سازمانی", 11(2), 55-85. doi: 10.22059/jomc.2013.35487
MLA
حامد پوررستمی. "راهبردشناسی مدیریت بحران در سیره زینب کبری(علیهاالسلام)". مجله علمی "مدیریت فرهنگ سازمانی", 11, 2, 1392, 55-85. doi: 10.22059/jomc.2013.35487
HARVARD
پوررستمی, حامد. (1392). 'راهبردشناسی مدیریت بحران در سیره زینب کبری(علیهاالسلام)', مجله علمی "مدیریت فرهنگ سازمانی", 11(2), pp. 55-85. doi: 10.22059/jomc.2013.35487
VANCOUVER
پوررستمی, حامد. راهبردشناسی مدیریت بحران در سیره زینب کبری(علیهاالسلام). مجله علمی "مدیریت فرهنگ سازمانی", 1392; 11(2): 55-85. doi: 10.22059/jomc.2013.35487
