نوع‌شناسی ذهنیت های کارکنان سازمان های دولتی نسبت به آموزش های سازمانی: پژوهشی بر مبنای روش کیو

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، مدیریت دولتی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

2 استادیار، دانشکدة مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم ، ایران

چکیده

برخورداری از کارکنان شایسته مزیت رقابتی مورد توجه بسیاری از سازمان‌های موفق دنیا است و در این زمینه سازمان­ها هزینه‌های بسیار زیادی را برای جذب، نگه­داشت و ارتقای چنین کارکنانی صرف می‌کنند. یکی از مهم‌ترین روش‌های تحقق این هدف، آموزش­ افراد به‌طور مداوم است به‌طوری که با شیوه­های جدید کار آشنا شوند و خود نیز به ایجاد نوآوری در روش­های انجام‌دادن کار بپردازند. هدف مقالة حاضر شناسایی ادراک و ذهنیت‌های کارکنان سازمان‌های دولتی دربارة دوره‌های آموزشی است و بدین منظور پژوهش حاضر با به‌کارگیری روش کیو  انجام گرفت. نتایج تحلیل عاملی در مطالعة سازمان توسعة برق ایران وجود سه نوع ذهنیت علاقه­مند، منفعت‌طلب، و منتقد به آموزش­های سازمانی را در میان کارکنان تأیید کرد.
کلیدواژگان

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

  1. آهنچیان، محمدرضا و ظهور پرونده، وجیهه (1389). راهکارهای ارتقای اثربخشی دوره‌های آموزشی در سازمان‌ها. اندیشه‌های نوین تربیتی، دورة 6، شمارة 1، صفحات 126- 95.
  2. اکبری عمروآبادی، احمدرضا و رجائی­پور، سعید (1389). تأثیر شیوه­های مختلف تدریس در افزایش کیفیت دوره‌های آموزش ضمن خدمت دبیران شیمی دورة متوسطه. پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، دورة 20، شمارة 25، صفحات 100- 81.
  3. جمشیدیان، مهدی و رضایی، اکبر (1383). آموزش ضمن خدمت و آثار آن بر افزایش کارایی نیروی انسانی در بخش دولتی. فصل‌نامة پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان، شمارة 9، صفحات 84-75.
  4. حسن زهرائی، روشنک، صالحی، شایسته، احسان­پور، سهیلا، آتش‌سخن، گیتی و حسن‌زاده، اکبر (1384). «بررسی استانداردهای بین­المللی برنامه‌ریزی آموزشی و ارزشیابی بالینی و بیان و مقایسة دیدگاه­های اساتید و دانشجویان در این خصوص. آموزش در علوم پزشکی (ویژه‌نامة هفتمین همایش کشوری آموزش پزشکی)، دورة 5، شمارة پیوست چهاردهم.
  5. خنیفر، حسین، جندقی، غلامرضا و عبدالحسینی، بیتا (1386). شناسایی و تدوین استانداردهای علمی عملکردی مدیران آموزشی مدارس متوسطة شهر تهران و ارائة الگوی مناسب. روان‌شناسی و علوم تربیتی، دورة 37، شمارة 4، صفحات 140- 117.
  6. خوشگویان‌­فرد، علیرضا (1386). روش‌شناسی کیو. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
  7. دانایی­فرد، حسن، حسینی، سید یعقوب و شیخها، روزبه (1392). روش­شناسی کیو: شالوده­های نظری و چارچوب انجام پژوهش. تهران: انتشارات صفار.
  8. دانایی­فرد، حسن، کردنائیج، ‌اسداله و ‌لاجوردی، سمانه (1390). ارتقای ظرفیت خط‌مشی­گذاری کشور: گونه­شناسی نقش کانون‌های تفکر. مدیریت دولتی، دورة 3 ، شمارة 6 ، صفحات 78-55.
  9. رزقی شیرسوار،‌ هادی و پیراینده، ‌پانته­آ (1390). بررسی نگرش اعضای هیئت علمی نسبت به فرهنگ پژوهش در آموزش عالی کشور. پژوهش‌نامة علوم اجتماعی، شمارة 87، صفحات 68-45.
  10. شاه‌محمدی، غلامرضا، محمدی مقدم، یوسف و عنایتی، علی (1389). بررسی نقش فناوری اطلاعات در بهبود آموزش دانشگاه علوم انتظامی. مطالعات مدیریت انتظامی، سال 5؛ شمارة 2، صفحات 250-228.
  11. عباسی،‌ ابراهیم و رشیدی، عزیز (1391). «بررسی تأثیر اجرای دوره‌های آموزشی بر عملکرد کارکنان سازمان تأمین اجتماعی». فرایند مدیریت و توسعه، دورة 25، شمارة 81، صفحات 144- 121.
  12. فرامرز قراملکی،‌ احد و حسینی، ‌سیده مریم (1391). کارایی و اثربخشی در برنامه‌های اخلاق در سازمان. پژوهش‌نامة اخلاق، سال 5، شمارة 17، صفحات 26- 7.
  13. فضایلی، ‌احمد و غیاثوند، غلامرضا (1385). بررسی اثربخشی آموزش‌های ضمن خدمت دورة آموزش عالی اداری. مصباح، سال 15، شمارة 62، صفحات 68- 37.
  14. لطفی، سجاد (1392). گونه­شناسی ذهنیت‌های خط‌مشی­گذاران و مجریان دربارة مدیریت مواجهه با بدحجابی در ایران. پایان‌­نامه دکتری. تهران، دانشگاه امام صادق (ع).
  15. معتمدی‌­نیا،‌ زهره، ‌پاپ‌زن، ‌عبدالحمید، مهدی‌زاده، ‌حسین و ناصری‌راد، ‌هوشنگ (1392). تأثیر ابعاد دوره‌های آموزش ضمن خدمت بر حل مسائل سازمانی. مجلة پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، ‌شمارة 3، صفحات 118- 107.
  16. میرزامحمدی،‌ محمدحسن و قاضی‌زاده، مصطفی (1387). بررسی نگرش معلمان در زمینة عوامل مؤثر بر گرایش آن‌ها به تحصیل در دوره‌های آموزش ضمن خدمت. پژوهش‌نامة علوم تربیتی، شمارة 14، صفحات 208- 193.
  17. نیکوکار، غلامرضا، سجادی‌پناه، علی، رایج، حمزه و سجادی‌پناه، مجید (1388). طراحی الگوی سنجش کارایی و اثربخشی مراکز آموزش عالی نظامی. مدیریت دولتی، دورة 1، شمارة 3، صفحات 174-155.
  18. یدالهی فارسی،‌ جهانگیر و رضوی، سید مصطفی (1391). نقش سرمایة اجتماعی و سرمایة انسانی در کارآفرینی جوانان در روستاهای بخش کربال. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، شمارة 79، صفحات 115- 103.
19. Carey, Ch. & Matlay, H. (2010). Creative disciplines education: a model for assessing ideas in entrepreneurship education?. Emerald Group Publishing Limited, 52, 694-709.
20. Chandler, G. & Hanks, S. (1998). An Examination of the Substitutability of Founders Human and Financial Capital in Emerging Business Ventures. Journal of Business Venturing, 13(5), 353-369.
21. Chenari, M. (2008). Socratic Method as a Strategy for Civic Education. Journal of Educational Innovations, 7(27), 137-154.
22. Chuang, Y.C. (1999). The role of human capital in economic development: evidence from Taiwan. Asian Economic Journal, 13(2).
23. Coogan, J. & Herrington, N. (2011). Q methodology: an overview, Journal of Research in Secondary Teacher Education, 1(2).
24. Dehghani, S., Gharooni, A. & Arabzadeh, A. (2013). Staff empowerment, entrepreneurial behaviors and organizational efficiency in iranian headquarter education”, 2nd World Conference on Business, Economics and Management-WCBEM. Published by Elsevier Ltd. Selection and peer review under responsibility of Organizing Committee of BEM.
25. Estaki, A., Amiri, Sh., Moghtadaie, M. & Latifi, Z. (2014). Effectiveness of Educational Program Based on Always Method on Bullying Boys’ Social Pleasant Behaviors. Clinical Psychology & Personality (Daneshvar Raftar), 20(9), pp. 65-74.

26. Judge, W.Q. & Blocker, C.P. (2008). Organizational capacity for change and strategic ambidexterity: Flying the plane while rewiring it. European Journal of Marketing, 42(9/10), 915-926.

27. Kaya, V.H. & Altuk, Y.G. (2012). The views concerning in-service teacher education courses in Science teachers’ professional development. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 600 – 604.
28. Lipgar, M.R. (1999). An empirical probe of subjective probability notions, guessing behavior, and personality correlates. 25th Anniversary Annual Convention Chicago, May, 26-30.
29. Mehrmohammadi, M. (2013). teacher educational curriculum and its collaborative implementation model: a transformative strategy for teacher education in Iran”, Journal of Theory and Practice in Curriculum, 1(1), 5-26.
30. Movahedi, Y., Kariminezhad, K., Hashemi Nosratabadi, T. & Movahedi, M. (2014). the effectiveness of an educational model based on spirituality on improving the components of life quality in night school students. Ravanshenasi va Din, 7(1).
31. Pnina, S. (2009). Using Q method in qualitative research., International Journal of Qualitative Method, 8(1), 93-97.
32. Parsa Yekta, Z., & Nikbakht Naserabadi, A.R. (2004). Concept Mapping as an Educational Strategy to Promote Meaningful Learning. Journal of Medical Education, 5(2), 47-50.
33. Robbins, S.P. & Judge, T.A. (2009). Organizational behavior. (13th ed.). Pearson, Prentice Hall.

34. Samwel Mwasalwiba, E. (2010). Entrepreneurship education: a review of its objectives, teaching methods, and impact indicator. Education+Training, 52(1), 20-47.

35. Stephenson, W. (1953). The study of behavior: Q technique and its methodology. Chicago: University of Chicago press.
36. Warts, K. (2005). A guide to human capital theory: retrieved from human capital theory. Available at http://humancapitaltheory.com.
37. Watts, S. & Stenner, P. (2005). Doing Q methodology. Qualitative Research in Psychology, 2, 67-91.
38. Yildizlar, M. & Kargi, E. (2010). Preschool teachers’ expectations and evaluations on the effects of in-service teacher education in the Turkish Republic of Northern Cyprus. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 1951–1954.
مجله علمی

دوره 14، شماره 3
پاییز 1395
صفحه 721-744

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار